Gaan we weer...

Dat hele bloggen snap ik nog steeds niet...
Ik moet daar toch eens meer tijd in gaan steken. Ik doe mijn best om de blog van andere te volgen, met name die van Handige An. Zij knutselt zulke mooie dingen, ik ben creatief en best handig. Maar wat zij allemaal kan?? Dat kan ik dan weer niet, misschien wel? Maar lang niet zo goed als zij dat kan.

Vandaag hadden we een vroeg dagje: 8.15 uur verzamelen op het voetbalveld. Om 7.45 uur vertrokken we op de fiets naar het voetbalveld. Vandaag moesten ze thuis. Natuurlijk waren we ruim op tijd en hebben we even op het gemakje nog een kopje thee gedronken. Beetje gekletst met wat andere voetbalmoeders, heel gezellig!! Ja ja, ik ben ook nog eens een voetbalmoeder, zo een die elke wedstrijd koekjes in dr tas heeft voor het team tijdens de rust. En ja, ik schreeuw ook nog eens vanaf de zijlijn, maar niet alleen naar mijn eigen kind. Ik schreeuw naar elk kind in ons team.
En ze waren weer zo goed bezig vandaag, ik zie het nog wel gebeuren dat ze kampioen worden en dan ben ik de lul. Ik heb het hele team pannenkoeken beloofd.. Dom dom dom, maar ja alles voor het team.
Maar vandaag hebben ze weer gewonnen, ondanks dat de tegenpartij Kloontje het reuze kind mee hadden genomen en hadden opgesteld in het team. Een kind in een F-team (6-8 jarige) die duidelijk een jaar of 12 was, groter dan dat ik ben (1.56m) en ook nog eens zwaarder. De teamleider had gelijk, ze kon niet voetballen en hij dacht dat het dan geen probleem was. Maar het team van mijn zoontje, ons team, waren wel heel erg onder de indruk van Kloontje, die ook serieus echt Kleuntje heette. Ze was zo groot dat ze er eigenlijk bang van waren. Maar... tijdens de 2e helft werd ons team wakker, en het kleinste meisje uit ons team, tevens ook de beste meid, ging er helemaal voor en moest van haar moeder Kleuntje verdedigen en deed dat ook. En ondanks Kleuntje is het toch 3-0 geworden :)
Nog een paar wedstrijden en dan zijn ze echt kampioen! Wat zullen de papa's trots zijn.

Tadaaaaaaa

Tadaaaaa...

Dit wordt mijn eerste blog weer sinds de msn spaces... Daar hield ik eigenlijk dagelijks bij wat me allemaal bezig hield.
Het leek me wel tijd om te proberen om maar weer eens een blog te starten. Ik moet nog wel even uitvissen hoe dit allemaal werkt maar ik denk dat als ik er eenmaal mee bezig ben dat het me allemaal wel lukt.
Er is op het moment helemaal niks op tv, ik ben momenteel te moe om uit te gaan, eigenlijk ga ik ook helemaal nooit meer uit maar als ik zou willen zijn er mogelijkheden zat.
Ik voel me oud, ik ben nu 25 jaar en ik voel me zoooo oud.
De afgelopen week was het hier herstvakantie. Heerlijk een weekje lekker niksen. Althans dat dacht ik...
Zondag kwam mijn man op het idee om ons 7 jaar oude neefje op te halen voor een paar dagen, we hadden hem beloofd na zijn vorige logeerpartij dat hij de volgende keer wat langer mocht blijven dus nu was het zover. Onze zoon die net zo oud is vond het natuurlijk helemaal fantastisch! Dus zo gezegd zo gedaan, hij zou tot en met woensdag blijven slapen. Tot het dinsdag werd, dinsdag zei hij dat hij eigenlijk toch nog wel langer wilde blijven slapen. En natuurlijk mag dat altijd. Dus hij zou tot en met zaterdag blijven slapen en zaterdag meevoetballen met mijn oudste. Omdat zijn 3 jaar oude zusje eigenlijk ook wel bij tantie wilde slapen zouden we haar woensdag ophalen en dan ook weer zaterdag afleveren. Maar ze had vrijdag zwemles en mijn zus was bang dat dat teveel voor haar werd dus mocht ze vrijdag 1 nachtje komen slapen. Woensdag kwam er ook een ander nichtje slapen, 1 nachtje ook heel gezellig. Een beetje jammer dat zij zo'n etter is. Zo een die achter je rug om je 3 jaar oude dochtertje even stiekem een trap geeft, of een duw of slaat. Altijd schreeuwt en erg onduidelijk praat terwijl ze toch al bijna 4 is... Gebrek aan opvoeding helaas...
Maar goed woensdagavond kreeg mijn neefje toch heimwee dus zn vader kwam hem ophalen. De man die altijd een grote mond heeft en tegen mijn zus had gezegd dat hij geen zin had om hem op te halen maar toch kwam, zei als eerste tegen zijn zoon: Ik heb je gemist, ik heb je echt gemist. Dat was wel lief!
Ondanks zijn heimwee wilde hij toch maar wel vrijdag weer 1 nachtje komen slapen met zijn zusje en meevoetballen met de wedstrijd. Dus mijn hele vakantie heb ik min of meer een kinderdag verblijf gerund.
Het was heel gezellig, maar nu ben ik gesloopt. En te moe om te gaan slapen en verveel ik me omdat er niks op tv is.
Snap je het nog??