Gaan we weer...

Dat hele bloggen snap ik nog steeds niet...
Ik moet daar toch eens meer tijd in gaan steken. Ik doe mijn best om de blog van andere te volgen, met name die van Handige An. Zij knutselt zulke mooie dingen, ik ben creatief en best handig. Maar wat zij allemaal kan?? Dat kan ik dan weer niet, misschien wel? Maar lang niet zo goed als zij dat kan.

Vandaag hadden we een vroeg dagje: 8.15 uur verzamelen op het voetbalveld. Om 7.45 uur vertrokken we op de fiets naar het voetbalveld. Vandaag moesten ze thuis. Natuurlijk waren we ruim op tijd en hebben we even op het gemakje nog een kopje thee gedronken. Beetje gekletst met wat andere voetbalmoeders, heel gezellig!! Ja ja, ik ben ook nog eens een voetbalmoeder, zo een die elke wedstrijd koekjes in dr tas heeft voor het team tijdens de rust. En ja, ik schreeuw ook nog eens vanaf de zijlijn, maar niet alleen naar mijn eigen kind. Ik schreeuw naar elk kind in ons team.
En ze waren weer zo goed bezig vandaag, ik zie het nog wel gebeuren dat ze kampioen worden en dan ben ik de lul. Ik heb het hele team pannenkoeken beloofd.. Dom dom dom, maar ja alles voor het team.
Maar vandaag hebben ze weer gewonnen, ondanks dat de tegenpartij Kloontje het reuze kind mee hadden genomen en hadden opgesteld in het team. Een kind in een F-team (6-8 jarige) die duidelijk een jaar of 12 was, groter dan dat ik ben (1.56m) en ook nog eens zwaarder. De teamleider had gelijk, ze kon niet voetballen en hij dacht dat het dan geen probleem was. Maar het team van mijn zoontje, ons team, waren wel heel erg onder de indruk van Kloontje, die ook serieus echt Kleuntje heette. Ze was zo groot dat ze er eigenlijk bang van waren. Maar... tijdens de 2e helft werd ons team wakker, en het kleinste meisje uit ons team, tevens ook de beste meid, ging er helemaal voor en moest van haar moeder Kleuntje verdedigen en deed dat ook. En ondanks Kleuntje is het toch 3-0 geworden :)
Nog een paar wedstrijden en dan zijn ze echt kampioen! Wat zullen de papa's trots zijn.